استئوآرتریت یا آرتزوز یکی از شایع ترین بیماری های دژنراتیو مفاصل است که منجر به تخریب اجتناب ناپذیر مفصل، درد و بی حرکتی آن می شود. شیوع، پیشرفت و شدت علائم استئوآرتریت می تواند تحت تأثیر عوامل متعددی مانند بیماری های همراه، سبک زندگی، رژیم غذایی، سن و ژنتیک، دیابت و سایر مشکلات متابولیکی قرار گیرد.
از آنجایی که شیوع استئوآرتریت و دیابت در حال افزایش است، ارتباط بین این دو بیماری نیاز به بررسی دارد تا به کاهش بار سلامتی بر روی فرد و جامعه افراد مبتلا کمک کند.
بسیاری موارد افراد مبتلا به استئوآرتریت از قبل دارای تشخیص دیابت هستند. پیشرفت دیابت در اکثر موارد باعث ایجاد مشکلات مفصلی می شود که شامل تسریع تخریب مفصل و افزایش التهاب قسمت های مختلف مفصل از جمله استخوانها، تاندونها، رباطها، غضروف و سینوویوم و نیز اختلال در متابولیسم غضروف مفصلی مرتبط است.برخی از مطالعات ارتباط بالقوه بین دیابت (diabetes mellitus) و تشدید علائم استئوآرتریت را گزارش کرده اند.
بیماران دچار استئوآرتریت و دیابت در مقایسه با بیماران مبتلا به استئوآرتریت غیر دیابتی، افزایش قابل توجهی در شدت درد، افزایش بروز سینوویت دوطرفه و افزایش احتمال نیاز به آرتروپلاستی (جراحی تعویض مفصل زانو و یا مفصل ران) دارند. همچنین بیماران دیابتی دچار استئوآرتریت که قند خون آنها به خوبی کنترل نشده است در مقایسه با بیمارانی که سطح HbA1C آنها بهتر کنترل شده، شدت درد بیشتری را تجربه می کنند.
آرتروپاتی بیماری است که در اثر آن مشکلات و دردهای مزمن در مفاصل ایجاد می شود. در صورتی که فرد در اثر ابتلا به دیابت به بیماری های آرتروپاتی نیز دچار شود بیماری آن ها آرتروپاتی دیابتی نامیده می شود. دیابت می تواند به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر مشکلات مفصلی تأثیر بگذارد.
متابولیسم استخوان و غضروف مفصلی می تواند تا حد زیادی تحت تأثیر وضعیت هیپرگلیسمی (وضعیتی است که در آن مقادیر زیاد از حد گلوکز در پلاسمای خون موجود است) قرار گیرد که می تواند مضر باشد.
بیماران دیابتی بیشتر مستعد تغییرات التهابی در محیط سلولی هستند. این احتمال وجود دارد که به دلیل افزایش فرآیندهای التهابی در مفصل بیماران دیابتی باعث افزایش احتمال آسیب دیدگی مفاصل می شود.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تاثیر دیابت بر آرتروز زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
جراحی تعویض مفصل زانو یکی از رایج ترین و موفقیت آمیزترین جراحی ها می باشد که در اکثر موارد رضایت بالای بیماران را در پی دارد و افراد پس از جراحی تعویض مفصل زانو قادر خواهند بود زندگی فعالی داشته باشند.
پروتزهای مورد استفاده در جراحی تعویض مفصل زانو به گونه ای طراحی شده اند که ماندگاری طولانی مدت داشته باشند. مفصل جایگزین شده در حدود ۹۰ درصد از بیماران تا ۲۰ سال پس از عمل جراحی همچنان به خوبی عمل میکند.
مفصل زانوی تعویض شده با گذشت زمان می تواند فرسوده شود و یا ممکن است دچار مشکلاتی گردد که عملکرد پروتز موجود با اختلال مواجه شود و در نهایت جراحی تعویض مجدد مفصل زانو ضرورت یابد.
اینکه چند سال بعد از جراحی این عارضه بروز کند به عوامل متعددی مانند نوع پروتز بکار رفته، تکنیک عمل جراحی، استحکام استخوان بیمار، فشاری که بیمار به مفصل مصنوعی وارد می کند بستگی دارد.
عمر پروتز زانو تا حدود بسیار زیادی به نحوه نگهداری آن توسط بیمار بستگی دارد. هرکاری که ممکن است باعث تخریب زانو شود می تواند باعث تخریب پروتز زانو نیز شود. پروتز جایگذاری شده در مفصل زانو ممکن است بر اثر نیروهای مکرری که در طی زمان به مفصل مصنوعی وارد می گردند، تصادف و تروماهایی که مستقیم به زانو وارد می شود، اعمال نیروی زیاد بر زانو ، فعالیت های فیزیکی سنگین ، زمین خوردن های شدید، دو زانو و چهار زانو نشستن، لق و یا حتی دچار شکستگی شود. این عارضه در افرادی که وزن بالا دارند محتمل تر است.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به طول عمر پروتز مفصل زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
عضلات چهارسر ران اصلی ترین عضلاتی هستند که به حمایت زانو کمک می کنند.
عضلات چهارسر ران
عدم قدرت عضلانی کافی در عضلات چهارسرران، میتواند در بروز مشکلات زانو تاثیر داشته باشد. هرچه قدر که عضلات ران پا ضعیفتر باشند، مفصل زانو کمتر پشتیبانی میشود و فشار بیشتری بر آن وارد میشود. با وارد آمدن فشار بیشتر بر زانو، احتمال بروز مشکلات مرتبط با مفصل زانو نیز بسیار بیشتر است. خطر تحلیل غضروف زانو در افراد دارای ضعف چهار سر ران افزایش می یابد.
عضلات چهارسر ران
بنابراین تقویت عضلات چهار سر ران در برنامههای توانبخشی بسیار مهم است. بهبود قدرت و انعطافپذیری عضلات چهارسر ران میتواند به تقویت عملکرد زانو کمک زیادی کند.
داشتن ماهیچه های قوی تر می تواند ضربه و فشار وارد شده بر زانو را کاهش دهد و به حرکت مفصل زانو کمک کند.
قبل از شروع یک برنامه ورزشی برای درد زانو، حتما با پزشک یا فیزیوتراپ خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که چه تمریناتی برای شما مناسب و بی خطر هستند.
تمرینات کششی و تقویتی ملایم بهترین ورزش ها برای تقویت عضلات چهار سر ران هستند که می تواند ماهیچه هایی را که از مفصل زانو حمایت می کنند، تقویت کند.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تقویت عضلات چهارسر ران و بهبود درد زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت