پوکی استخوان (استئوپروز) و شکستگی های اندام تحتانی
پوکی استخوان (استئوپروز) و شکستگی های اندام تحتانی
پوکی استخوان یا استئوپروز (Osteoporosis) شایع ترین بیماری متابولیکی استخوان بوده که در آن ماده تشکیل دهنده استخوان کاهش می یابد و به معنای کم شدن تراکم استخوانی و از دست رفتن کیفیت ریزساختار استخوان (BMD)Bone Mineral Density و شکنندگی بیشتر استخوان می باشد.
پوکی استخوان یا استئوپروز
استئوپروز ارتباط مستقیمی با بروز شکستگی های استخوانی به خصوص شکستگی های اندام تحتانی دارد. این عارضه معمولا فرد را در میانسالی مبتلا می سازد و با روندی کند در طول زمان پیشرفت کرده، به طور منتشر ، استخوان ها را ضعیف و مستعد شکستگی می کند.
پوکی استخوان یکی از دلایل مهم ناتوانی و مرگ در افراد مسن بوده و یکی از مسائل بهداشت عمومی کشورهای توسعه یافته شناخته شده است. در این بیماری استخوانها بدون هیچ علامتی تحلیل می روند و وقتی علائم درد ، شکستگی و خمیدگی قامت بروز پیدا می کند که بیماری در مراحل پیشرفته است ، به همین دلیل استئوپروز به عنوان بیماری خاموش نامیده می شود.
عوامل خطر:
عوامل متعددی می توانند موجب پوکی استخوان (استئوپروز) شوند که برخی از آنها غیرقابل تعدیل است و برخی دیگر جزء عوامل قابل تعدیل و مربوط به سبک زندگی افراد هستند. مهمترین آنها عبارتند از:
- سن بیشتر از 65 سال
- جنس : برآورد شده است که بروز استئوپروز در جمعیت ایران در دو جنس مرد و زن به ترتیب 104 و 318 نفر در هر ده هزار نفر است که حاکی از 3 برابر بودن شیوع آن در زنان است. که می تواند به عللی چون کم بودن توده استخوانی، تعداد زایمان ها ، یائسگی زودرس و کاهش سطح استروژن در زنان باشد.
- شاخص توده بدنی (BMI) کم (لاغری)
- سیگار کشیدن
جهت مطالعه ادامه این مقاله به پوکی استخوان (استئوپروز) و شکستگی های اندام تحتانی مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
اختلاف طول پا (اندام تحتانی)
اختلاف طول پا (اندام تحتانی)
کوتاه شدن پا (lower limb shortening) یا اختلاف طول پا (اندام تحتانی) به مواردی گفته می شود که یکی از پاها از پای دیگر کوتاه تر است . هرچه میزان اختلاف طول بیشتر باشد تغییر حالت طبیعی بدن و الگوی راه رفتن بیشتر احساس خواهد شد. بزرگترین مشکلی که کوتاه شدن یک اندام تحتانی نسبت به اندام دیگر بوجود می آورد لنگش است. این اختلال می‌تواند منجر به عوارض متعددی مانند مشکلات ران، زانو، قوزک و انحراف ستون فقرات شود.
اختلاف طول اندام تحتانی
علت:
علل مختلفی باعث اختلاف طول پا و کوتاهی آن می شود که می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تروماها (شکستگی یا در رفتگی اندام‌های تحتانی): هرگونه آسیبی که به استخوان یک پا وارد شود (حتی اگر به طور مناسب درمان شود) می‌تواند رشد طبیعی آن را مختل کند و باعث کوتاه شدن طول اندام شکسته شود
- شکستگی های لگنی
- بد جوش خوردن و یا جوش نخوردن شکستگی
- آسیب صفحه رشد در کودکان
- جراحی در ناحیه زانو یا لگن
- عوامل مادرزادی از جمله وضعیت جنین در حال رشد در داخل رحم
- آسیب‌های هنگام تولد مانند در رفتگی مفصل لگن نوزاد در زمان زایمان
- عفونت‌ها
- التهاب مغزاستخوان یا سایر بیماری‌های استخوانی که ممکن است موجب اختلال در رشد استخوان و به مرور زمان باعث کوتاه شدن پا شود.
- برخی از بیماری های عصبی مانند ضعف عضلات اندام
- فلج مغزی و سایر مشکلات عصبی ماهیچه‌ای
عوارض اختلاف طول اندام تحتانی
در افراد دچار اختلاف طول پا ها و کوتاهی یک اندام تحتانی ، خم کردن روی پا به سمت پایین در پای کوتاه‌تر برای بلندتر کردن آن (پرونیشن) ، کج شدن به سمت پای کوتاه‌تر و یا فشار برروی پای مقابل ممکن است باعث بروز عوارضی مانند وارد آمدن تنش و فشارهای غیر طبیعی بر قسمت کمر، بالای ران‌ها، زانوها، قوزک پاها و پا که منجر به دردناک شدن این ساختارها به ویژه هنگام ایستادن یا راه رفتن شود. علاوه بر این ممکن است فشار به کمر و لگن باعث کج شدن لگن و انحراف جانبی ستون مهره ها نیز شود.
جهت مطالعه ادامه این مقاله به اختلاف طول پا (اندام تحتانی) مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت ( mehran soleymanha )
درمان محدودیت حرکتی زانو با استفاده از آرتروسکوپی
درمان محدودیت حرکتی زانو با استفاده از آرتروسکوپی
محدودیت حرکت زانو یکی از عوارض نسبتا شایع پس از تروما و یا جراحی های ناحیه زانو می باشد. محدودیت حرکتی زانو ممکن است باعث ناتوانی در فعالیت های روزمره و شغلی بیمار شده و در صورت تاخیر یا عدم اصلاح و درمان در زمان مناسب تبدیل به عارضه ای غیرقابل برگشت شود.
- در بیماران دچار تروما: بیشترین میزان بروز محدودیت حرکتی در موارد شکستگی دیستال فمور، شکستگی تنه تیبیا، شکستگی و دررفتگی پاتلا و نیز شکستگی تیبیا گزارش شده است.
- در موارد پس از جراحی: تعداد نسبتاً کمی از بیمارانی که تحت جراحی های ناحیه مفصل زانو مانند آرتروسکوپی، بازسازی رباط صلیبی قدامی و تعویض مفصل زانو قرار می گیرند ممکن است دچار محدودیت حرکت زانو شوند. در این بیماران با وجود روش جراحی مناسب و ظاهر رادیوگرافی خوب، بیمار از مفصلی دردناک با دامنه حرکتی کمتر از حد مطلوب شکایت دارد.
شایع ترین علت این عارضه، آرتروفیبروز یا ایجاد بافت اسکار در داخل مفصل زانو پس از جراحی است. آرتروفیبروز منجر به کاهش دامنه حرکت زانو، دردی که تا مدت طولانی بعد از جراحی باقی می ماند و در نتیجه ناتوانی بیمار در انجام فعالیت های روزانه می شود.
عوامل خطر ایجاد محدودیت حرکتی زانو:
عوامل زیر می توانند ریسک بروز محدودیت حرکتی در زانو را افزایش دهند:
- شدت تروما
- زمان جراحی
- تاخیر در برنامه بازتوانی
- بی حرکتی طولانی مدت
- عفونت
- سندرم CRPS (سندرم درد منطقه ا ی پیچیده)
- خطاهای تکنیکی در طول پروسه بازسازی داخل و خارج مفصلی
جهت مطالعه ادامه این مقاله به درمان محدودیت حرکتی زانو با استفاده از آرتروسکوپی مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
عوارض آسیب صفحه رشد زانو
عوارض آسیب صفحه رشد زانو
صفحه رشد زانو به کدام بخش اطلاق می شود؟ صفحات رشد استخوانی یا فیز فیزاسـتخوانی در انتهای استخوانهای بلند وجود دارند و مسئول رشد طولی استخوانهای بلند می‌باشند.
با پایان یافتن رشد استخوان در واقع صفحه رشد بسته شده و جای آن را استخوانی می گیرد که از صفحه رشد محکم تر و قوی تر است. صفحات رشد اطراف زانوها نسبت به آسیب حساسیت بیشتری دارند. وقتی ضربه شدیدی به مفصل یک فرد بالغ وارد می شود ممکن است موجب آسیب لیگامان های اطراف مفصل شود، ولی در بچه ها صفحه رشد ضعیف تر از لیگامان ها است و قبل از اینکه لیگامان آسیب ببیند صفحه رشد صدمه می بیند.
آسیب های صفحه رشد زانو ، چه با یک آسیب حاد ( افتادن از ارتفاع ، ضربه ، تصادفات اتومبیل ، حرکات مداوم در تمرینات ورزشی) یا بیماری همراه باشد، می تواند به طرق مختلفی ظاهر شود که عبارتند از:
جهت مطالعه ادامه این مقاله به عوارض آسیب صفحه رشد زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
درمان های جراحی استئونکروز زانو
درمان های جراحی استئونکروز زانو
درمان های جراحی استئونکروز زانو : یکی از علل نسبتاً شایع زانو درد در زنان مسن زمانی رخ می دهد که خونرسانی به بخشی از استخوان مختل می شود . این عارضه استئونکروز زانو یا نکروز آواسکولار زانو (AVN) نامیده می شود. زانو دومین محل شایع برای ابتلا به استئونکروز است و به مراتب کمتر از استئونکروز لگن اتفاق می افتد، و شامل استئونکروز خودبه خودی زانو (SPONK) یا استئونکروز ثانویه زانو می باشد.
چه مواردی از استئونکروز زانو نیاز به درمان جراحی خواهند داشت:
درمان های غیرجراحی درموارد استئونکروز ثانویه معمولا نتیجه چندان مطلوبی ندارد و اکثر این بیماران در نهایت نیازمند درمان جراحی هستند.
بنابراین در مراحل پیشرفته که بخش زیادی از استخوان زانو تحت تاثیر این عارضه قرار گرفته باشد و روش‌های درمان غیرتهاجمی (از جمله اصلاح فعالیت، درمان دارویی ، استفاده از عصا یا بریس) تاثیرگذار نباشند ، جهت پیشگیری از بروز آسیب های بیشتر به استخوان و بهبود عملکرد مفصل روش های جراحی توصیه خواهد شد.
بیمارانی که دچار استئونکروز در قسمت تحمل کننده وزن مفصل زانو با ناحیه وسیعی از درگیری می شوند، در نهایت به جراحی نیاز دارند.
جهت مطالعه ادامه این مقاله به درمان های جراحی استئونکروز زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت