پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال

پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال

پارگی ریشه منیسک می تواند منجر به درد قابل توجه زانو، اختلال عملکرد، بی ثباتی زانو شود. در دو گروه افراد احتمال بروز این عارضه وجود دارد.

گروه اول شامل ورزشکاران جوان است که پارگی بر اثر تروما اتفاق می افتد و می تواند شامل آسیب به ACL، PCL و سایر رباط های زانو باشد. در این شرایط معمولاً توصیه می شود همزمان با بازسازی رباط زانو، ترمیم ریشه منیسک نیز انجام شود. عدم ترمیم پارگی ریشه منیسک در این شرایط می تواند منجر به آرتروز زودرس، شکست بازسازی رباط صلیبی و بروز مشکلات بعدی زانو شود.

گروه دوم بیمارانی که ممکن است دچار پارگی ریشه منیسک شوند، معمولاً افراد میانسال (بالای 40 سال) هستند. این عارضه بیشتر در خانمها در سنین 40 تا 60 سال رخ می دهد. میزان بروز آن در افراد دچار اضافه وزن بیشتر است.

پارگی ریشه منیسک به دو نوع تروماتیک و دژنراتیو تقسیم بندی می‌شود و در اکثر موارد در ناحیه شاخ پشتی منیسک رخ می‌دهد. پارگی‌های تروماتیک ریشه منیسک اغلب در منیسک خارجی بروز می کند.

 

مکانیسم آسیب پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال

به دلیل فغایتهای روزانه و استفاده مداوم از مفصل زانو یا در حین فعالیتهایی مانند بلند کردن اشیا سنگین و ایجاد فشار روی مفصل زانو، بعد از خم نگه داشتن زانو وقتی سعی می کنند زانو را صاف کنند با احساس درد شدید در مدیال زانو همراه است. حتی ممکن است وزن گذاری روی اندام بسیار دردناک باشد.

عواملی مانند چاقی، ضعف عضلانی، آسیب های قدیمی و بیماری هایی مانند آرتروز ریسک پارگی ریشه منیسک را افزایش می دهند.

علائم پارگی ریشه منیسک

علائم پارگی ریشه منیسک ممکن است شامل تورم مختصر، درد، محدودیت حرکتی زانو باشند.

در هنگام معاینه بالینی در هنگام فشار دادن ناحیه، درد شدید در قسمت داخل و خلف زانو حس می شود، که با خم کردن زانو تشدید می شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به پارگی ریشه منیسک در افراد میانسال مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو

تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) یکی از تومورهای مفصلی خوش خیم مهاجم غشای سینویال مفاصل، غلاف تاندون ها و بورس های مفصلی است. علیرغم خوش خیم بودن، میزان عود آن زیاد است.

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته یا PVNS به دو نوع منتشر (diffuse) و موضعی یا لوکالیزه (local) تقسیم می شود که فرم منتشر شایعتر است.معمولا در یک مفصل ایجاد می شود و در اکثر موارد این مفصل، زانو است. دیگر مفاصلی که می توانند درگیر شوند عبارتند از هیپ (مفصل ران)، شانه، مچ پا و آرنج.

به طور کلی سینوویت ویلوندولر پیگمانته توموری نادر است، حداکثر بروز سنی آن بین دهه سوم تا پنجم زندگی است و زنان بیشتر از مردان مبتلا می شوند.

این بیماری بدخیم نیست و متاستاز نمی دهد اما می تواند منجر به ناتوانی چشمگیر در اثر درگیری بافت نرم و استخوان احاطه شده در آن شود. در PVNS غشای مفصلی (غشای سینوویال) به طور غیر عادی رشد می کند. که این رشد می تواند به استخوان اطراف مفصل آسیب برساند و باعث استئوارتروز یا تخریب مفصلی گردد.  همچنین مایع مفصلی بیشتری تولید می شود که باعث تورم و حرکت دردناک مفصل می شود.

علائم سینوویت ویلوندولر پیگمانته:

این تومور داخل مفصلی است و مهمترین علائم آن درد و تورم مفصل می باشد.

همچنین بعد از مدتی مفصل دچار محدودیت حرکت می شود. این علائم معمولا به تدریج ظاهر می شوند.

تشخیص PVNS:

برای تشخیص این تومور بعد از معاینه بالینی توسط پزشک از MRI استفاده می شود.

همچنین ممکن است پزشک متخصص ارتوپدی مقداری از مایع مفصلی را خارج کند و به آزمایشگاه بفرستد. مایع مفصلی در این بیماری خونی است و بررسی آزمایشگاهی آن به تشخیص کمک می کند.

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تعویض مفصل زانو در بیمار با تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

ضعف عضلات و تاثیر آن بر آسیب های زانو

ضعف عضلات و تاثیر آن بر آسیب های زانو

عضلات اطراف زانو شامل عضلات همسترینگ، عضلات چهار سرران و ساق پا، در جذب شوک و ثبات مفصل زانو نقش دارند.

 

انعطاف‌پذیری کم، ضعف و کاهش قدرت عضلات ناحیه زانو (به خصوص با بالارفتن سن )، باعث تداخل عملکرد بیومکانیک مفصل زانو، محدودیت حرکتی زانو و ایجاد درد شده و در نتیجه باعث کاهش فعالیت بیمار، ضـعف وآتروفـی بیشتر عضلات می شود.

• ضعف قابل توجه در عضلات ناحیه زانو می تواند باعث آسیب تاندون عضلات اطراف زانو نیز شود.
• در افرادی که قدرت عضلات همسترینگ ضعیف است، تحمل کمتری نسبت به فشار تمرین های ورزشی دارند و در نتیجه احتمال کشیدگی و آسیب عضلات بیشتر خواهد شد
• عدم قدرت عضلانی کافی در عضلات چهارسرران، می‌تواند در بروز مشکلات زانو تاثیر داشته باشد. هرچه قدر که عضلات ران پا ضعیف‌تر باشند، مفصل زانو کمتر پشتیبانی می‌شود و فشار بیشتری بر آن وارد می‌شود. با وارد آمدن فشار بیشتر بر زانو، احتمال بروز مشکلات مرتبط با مفصل زانو نیز بسیار بیشتر است. خطر تحلیل غضروف زانو در افراد دارای ضعف چهار سر ران افزایش می یابد.

طبق مطالعه های انجام شده، تأثیر مداخله های تمرینی و انجام تمرینهای ترکیبی تقویت عضله های اطراف هیپ و چهارسرران می تواند باعث کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل زانو در افراد مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (کشککی- رانی) شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به ضعف عضلات و تاثیر آن بر آسیب های زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو

پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو

معمولا پس از جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می شود پانسمان بعد از عمل را به مدت 7 روز نگه دارید. پس از مراجعه به پزشک دستورات لازم در مورد تعویض پانسمان و مراقبت از زخم به بیمار داده خواهد شد.

ناحیه زخم بایستی تمیز و خشک نگه داشته شود و تعویض پانسمان روزانه انجام شود. پانسمان بعد از تعویض مفصل زانو را می‌توانید در منزل انجام دهید. فقط کافی است روی زخم جراحی، گاز استریل قرار داده و باندپیچی کنید. یا از پدهای پانسمان آماده ضد آب استفاده کنید.

  

هنگام تعویض پانسمان از پماد یا لوسیون‌های آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک توصیه کرده باشد.

ممکن است زخم جراحی تا چند روز ترشحات آبکی و زلالی داشته باشد که پانسمان را خیس کند. بعد از چند روز این ترشحات قطع می شود. اگر ترشحات زخم بیش از چند روز طول کشید یا بعد از 5 تا 7 روز ترشحات غلیظ یا زرد رنگ مشاهده شد باید به جراح اطلاع داده شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تاثیر دیابت بر آرتروز زانو

تاثیر دیابت بر آرتروز زانو

استئوآرتریت یا آرتزوز یکی از شایع ترین بیماری های دژنراتیو مفاصل است که منجر به تخریب اجتناب ناپذیر مفصل، درد و بی حرکتی آن می شود. شیوع، پیشرفت و شدت علائم استئوآرتریت می تواند تحت تأثیر عوامل متعددی مانند بیماری های همراه، سبک زندگی، رژیم غذایی، سن و ژنتیک، دیابت و سایر مشکلات متابولیکی قرار گیرد.

از آنجایی که شیوع استئوآرتریت و دیابت در حال افزایش است، ارتباط بین این دو بیماری نیاز به بررسی دارد تا به کاهش بار سلامتی بر روی فرد و جامعه افراد مبتلا کمک کند.

بسیاری موارد افراد مبتلا به استئوآرتریت از قبل دارای تشخیص دیابت هستند. پیشرفت دیابت در اکثر موارد باعث ایجاد مشکلات مفصلی می شود که شامل تسریع تخریب مفصل و افزایش التهاب قسمت های مختلف مفصل از جمله استخوان‌ها، تاندون‌ها، رباط‌ها، غضروف و سینوویوم و نیز اختلال در متابولیسم غضروف مفصلی مرتبط است.برخی از مطالعات ارتباط بالقوه بین دیابت (diabetes mellitus) و تشدید علائم استئوآرتریت را گزارش کرده اند.

بیماران دچار استئوآرتریت و دیابت در مقایسه با بیماران مبتلا به استئوآرتریت غیر دیابتی، افزایش قابل توجهی در شدت درد، افزایش بروز سینوویت دوطرفه و افزایش احتمال نیاز به آرتروپلاستی (جراحی تعویض مفصل زانو و یا مفصل ران) دارند. همچنین بیماران دیابتی دچار استئوآرتریت که قند خون آنها به خوبی کنترل نشده است در مقایسه با بیمارانی که سطح HbA1C آنها بهتر کنترل شده، شدت درد بیشتری را تجربه می کنند.

آرتروپاتی بیماری است که در اثر آن مشکلات و دردهای مزمن در مفاصل ایجاد می شود. در صورتی که فرد در اثر ابتلا به دیابت به بیماری های آرتروپاتی نیز دچار شود بیماری آن ها آرتروپاتی دیابتی نامیده می شود. دیابت می تواند به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر مشکلات مفصلی تأثیر بگذارد.

دیابت چگونه باعث آسیب دیدگی مفصل زانو می شود؟

متابولیسم استخوان و غضروف مفصلی می تواند تا حد زیادی تحت تأثیر وضعیت هیپرگلیسمی (وضعیتی است که در آن مقادیر زیاد از حد گلوکز در پلاسمای خون موجود است) قرار گیرد که می تواند مضر باشد.

بیماران دیابتی بیشتر مستعد تغییرات التهابی در محیط سلولی هستند. این احتمال وجود دارد که به دلیل افزایش فرآیندهای التهابی در مفصل بیماران دیابتی باعث افزایش احتمال آسیب دیدگی مفاصل می شود.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تاثیر دیابت بر آرتروز زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت